προκατεσθίω

Α

κατατρώγω, καταδαπανώ εκ τών προτέρων («προκατεδεῑται τὴν ἅπασαν τοῡ θέρους ἐλπίδα», Λουκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + κατεσθίω «κατατρώγω, καταβροχθίζω»].